Մայիսյան 11-րդ հավաք
Ներառվել՝ դառնալ հասարակության լիիրավ անդամ, դառնալ հասարակության մի մասնիկ, ապրել ազատ, անկաշկանդ, ստեղծել, գործել:
Ամենուրեք կարդում եմ, լսում՝ ներառական կրթությունը հանրակրթության զարգացման գործընթաց է, ենթադրում է կրթության մատչելիություն բոլորի համար, երեխաների ամենատարբեր կարիքների բավարարմանն ուղղված բոլոր տեսակի միջոցների ապահովում, ինչը հանրակրթական դպրոց մտնելու այցեքարտ է ընձեռում հատուկ կարիք ունեցող երեխաներին: Ներառական կրթությունը նպաստում է հասարակության բոլոր անդամների հնարավորությունների հավասարեցմանը՝ հաստատելով նոր հարաբերություններ և ստեղծագործական հնարավորություններ, որոնք անցյալում անհնար էին:
Ներառական կրթությունը ենթադրում է դպրոցներ, որոնք պատրաստ են ուսուցման գործընթացում ներգրավել բոլոր սովորողներին, անկախ նրանց ունեցած բնութագրերից, կարիքներից կամ դժվարություններից, և որոնք, ավելի շուտ հաշվի են նստում սովորողների բազմազանության հետ, քան թե խուսափում դրանից:
Ըստ իս, բոլորս էլ ինչ-որ չափով հատուկ կարիք ունենք և դասել, զատել մյուսներից, չի կարելի: Ստեղծել հատուկ դպրոցներ,մատնացույց անել ոմանց, գոռալ, որ նրանք հատուկ կարիք ունեն, պարզապես անմարդկային է:
Մի կողմից էլ՝՝ ներառում չի նշանակում բոլորին ձուլելու կամ միատեսակ դարձնելու ձգտում:
Չի կարելի ժխտել, որ ներառական կրթությունը կարող է բարձրացնել կրթության որակը բոլորի համար, բայց նորից եմ պնդում, որ բոլորի համար, հարգելով սովորողների տարբերությունները՝ տարիքը, սեռը, ծագումը, լեզուն, զարգացման խնդիրները, անհատական առանձնահատկությունները, ընտանիքի սոցիալական կարգավիճակը և այլն:
Հասարակության մեջ ներառվելը, տվյալ դեպքում ինձ համար կարևոր հասարակություն է հանդիսանում դպրոցը,կրթահամալիրը, նպաստում է բոլոր սովորողների կարիքներին համապատասխան կրթական գործընթացի կազմակերպմանն ու իրականացմանը, անընդհատ զարգացող գործընթաց է:
Ես բավականին բարդույթներ ունեմ, և ինձ համար ներառվելն այնքան էլ հեշտ չէ: Բայց ավելի դժվար էր այն ժամանակ, երբ ես սեբաստացի չէի, սովորում էի այլ դպրոցում: Ես լիարժեք ներառվում եմ միայն այն դեպքում, երբ զգում եմ, որ տվյալ միջավայրում ինձ«թարս» չեն նայի, քմծիծաղով չի ուղեկցվի խոսքս կամ գործս: Այդ առումով կրթահամալիրը ինձ շատ է օգնել, որովհետև ինձ համար այստեղ ամեն ինչ հետաքրքիր է և ունի իմաստ, այստեղ ինձ ընդունել են գրկաբաց: Իմ կյանքում կան շատ օրինակներ, երբ ես այդպես էլ չեմ կարողացել լիարժեք ներառվել ինչ-որ միջավայրում:Ինձ համար այդ օրինակներից ամեհիշվողը նախկին դպրոցս էր՝անգիրի դպրոցը (այս բառը այստեղ եմ լսել), որտեղ ես ինձ այդպեսէլ չգտա: Դա էր պատճառը, որ ես սկսեցի փնտրել «իմ» դպրոցը ու գտա մի քանի տարի առաջ, դարձա Սեբաստացի, և չի եղել մի օր, ո րես զղջամ իմ այդ որոշման համար:
Ամփոփելով ասեմ, որ սիրել, հարգել, ապրել ու արարել. այսպես է մարդը ներառվում:
Комментариев нет:
Отправить комментарий